Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może wystawić fakturę uproszczoną gdy kwota należności ogółem nie przekracza 450 złotych albo 100 euro (jeżeli ta kwota jest określona w euro). Przy czym tego przepisu nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów i usług na rzecz podmiotów z państw członkowskich gdy zobowiązanym do zapłaty podatku jest nabywca (Art. 106e ust. 6)
Faktury uproszczone uprawniają nabywcę do odliczenia wykazanego w nich podatku naliczonego.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują odrębnych regulacji dotyczących wystawiania oraz sposobów korygowania faktur uproszczonych, co oznacza że wystawia się je i koryguje w taki sam sposób jak zwykłe faktury.
Faktura uproszczona może nie zawierać poniższych danych; o ile umożliwia określenie kwoty podatku w podziale na poszczególne stawki:
  • Imion i nazwisk lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresu
  • Miary i ilości dostarczonych towarów lub zakresu wykonanych usług
  • Ceny jednostkowej netto
  • Wartości sprzedaży netto
  • Stawki podatku
  • Sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na stawki podatku z uwzględnieniem sprzedaży zwolnionej
  • Kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto w podziale na stawki podatku
Oznacza to, że faktura uproszczona powinna zawierać:
  • Datę wystawienia
  • Kolejny numer który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę
  • Numer za pomocą którego podatnik i nabywca są zidentyfikowani na potrzeby podatku
  • Datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty (o ile jest określona i różni się od daty wystawienia faktury)
  • Nazwę towaru lub usługi
  • Kwoty opustów i obniżek cen
  • Kwotę należności ogółem
  • Dane pozwalające określić kwotę VAT dla poszczególnych stawek podatku
Warto w tym momencie odnieść się do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 roku w sprawie kas rejestrujących. W § 8 zawarte są dane które musi zawierać paragon fiskalny:
  • Imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży lub adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika
  • Numer identyfikacji podatkowej podatnika
  • Numer kolejny wydruku
  • Datę, godzinę i minutę sprzedaży
  • Oznaczenie ?PARAGON FISKALNY?
  • Nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację
  • Cenę jednostkową podatku lub usługi
  • Ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku
  • Wartość rabatów lub narzutów
  • Wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku
  • Wartość sprzedaży zwolnionej od podatku
  • Łączną kwotę podatku
  • Łączną kwotę sprzedaży brutto
  • Oznaczenie waluty w której rejestrowana jest sprzedaż
  • Kolejny numer paragonu fiskalnego
  • Numer kasy i oznaczenie kasjera
  • Logo fiskalne i numer unikatowej kasy
  • Numer identyfikacji podatkowej nabywcy ? na żądanie nabywcy
W rezultacie jeżeli na paragonie fiskalnym kwota należności nie przekracza 450 złotych albo 100 euro (jeżeli ta kwota jest określona w euro) oraz kasa lub drukarka umożliwia wpisanie numeru identyfikacji podatkowej nabywcy to taki paragon spełnia warunki uznania go za fakturę uproszczoną. Takie też stanowisko wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2016 r., nr IBPP2/4512-38/16/IK.
Zaznaczyć jednakże należy że odręczne dopisanie numeru NIP nabywcy nie spełnia warunków określonych w przepisach dotyczących wystawiania faktur, co skutkuje tym że tak sporządzony paragon nie może zostać uznany za fakturę uproszczoną.

Opracowała: Małgorzata Pośnik
Artykuł archiwalny

Używamy plików cookie, aby poprawić komfort korzystania z naszej witryny.